Jednym z pierwszych przykładów mechanicznego urządzenia zbudowanego do regularnego wykonywania określonych zadań fizycznych są zbudowane około 3000 roku p.n.e. egipskie zegary wodne, które używały figurek ludzi do uderzania w dzwony godzinowe. W 400 r. p.n.e. Archytus z Taremtum, wynalazca krążka i śruby, zbudował również drewnianego gołębia, który potrafił latać. Posągi sterowane hydraulicznie, które mogły mówić, gestykulować i prorokować, były powszechnie konstruowane w greckim Egipcie w II wieku p.n.e. W pierwszym wieku naszej ery Petronius Arbiter stworzył lalkę, która mogła poruszać się jak człowiek. Giovanni Torriani w 1557 roku zbudował drewnianego robota, który mógł codziennie przynosić ze sklepu świeży chleb dla cesarza. Wynalazki robotów osiągnęły względny szczyt w XVIII wieku (przed wiekiem XX). W tym okresie stworzono niezliczone genialne, ale niepraktyczne automaty (ówczesne roboty). XIX wiek był również wypełniony nowymi pomysłami, takimi jak mówiąca lalka Edisona i napędzany parą robot Kanadyjczyków. Chociaż te wynalazki w historii mogły zasiać pierwsze ziarno inspiracji dla współczesnego robota, postęp naukowy, jaki dokonał się w XX wieku w dziedzinie robotyki, tysiąckrotnie przewyższa poprzednie etapy rozwoju.
Najwcześniejsze roboty, jakie znamy współcześnie, zostały stworzone na początku lat pięćdziesiątych przez George’a C. Devola, wynalazcę z Louisville w stanie Kentucky. Wynalazł on i opatentował urządzenie o nazwie „Unimate” czyli reprogramowalny manipulator w firmie „Universal Automation”. Przez następną dekadę próbował sprzedawać swój produkt w branży, ale mu się to nie udało. Pod koniec lat sześćdziesiątych biznesmen/inżynier Joseph Engleberger nabył patent robota Devol i był w stanie zmodyfikować go do robota przemysłowego oraz założyć firmę o nazwie Unimation, która produkowała i sprzedawała roboty. Za swoje wysiłki i sukcesy Engleberger jest znany w branży jako „ojciec robotyki”.
Ośrodki naukowo-badawcze również przyczyniły się do rozwoju robotyki. W 1958 roku w Stanford Research Institute Charles Rosen kierował zespołem badawczym pracującym nad robotem o nazwie „Shakey”. Shakey był znacznie bardziej zaawansowany niż oryginalny Unimate, ponieważ został zaprojektowany do specjalistycznych zastosowań przemysłowych. Shakey mógł krążyć po pokoju, obserwować otoczenie swoimi czujnikowymi „oczami”, poruszać się po nieznanym otoczeniu i do pewnego stopnia reagować na zmieniające się otoczenie. Imię zawdzięcza swoim chwiejnym i stukającym ruchom. (https://cs.stanford.edu/people/eroberts/courses/soco/projects/1998-99/robotics/history.html). W XXI wieku technologia produkcji robotów znacznie się rozwinęła, pojawiły się koncepcje takie jak roboty osobiste, roboty humanoidalne czy roboty społeczne. Dzisiaj najbardziej zaawansowane roboty wchodzące w interakcje z ludźmi nazywane są społecznymi robotami humanoidalnymi. Są wykorzystywane w edukacji, przy opiece nad osobami z niepełnosprawnościami, w trakcie witania klientów w organizacjach, do pomagania ludziom itp. Jednym z tych robotów jest Pepper Robot, który przez naukowców uważany jest za najlepszy humanoidalny robot do edukacji. W tym projekcie Pepper Robot zostanie wykorzystany do edukacji uczniów, aby w pełni wykorzystać potencjał tego robota.
Głównym celem aplikowania do tego projektu jest zbudowanie kompleksowego programu edukacyjnego zawierającego metodykę i materiały, które mają być zaprogramowane w społecznych robotach humanoidalnych, za pośrednictwem Pepper Robot. Podobny projekt może być realizowany tylko w ramach polityki UE i możliwości oferowanych jej obywatelom. Jako doświadczona organizacja zajmująca się edukacją w zakresie robotyzacji wraz naszymi czterema partnerami, mającymi doświadczenie w pracy z robotami humanoidalnymi i robotyce oraz prowadzeniu i uczestnictwie w projektach Erasmus+, jesteśmy w stanie zrealizować niniejszy projekt zgodnie z wytycznymi przepisami regulacjami UE. Należy wspomnieć, że w edukacji Pepper Robot istnieje duża luka w zakresie metodyki postępowania i opracowania dedykowanych materiałów, a także kompleksowego i innowacyjnego programu nauczania. Studenci i uczniowie ze wszystkich grup wiekowych i edukacyjnych, w szczególności studenci studiów licencjackich jako studenci pilotażowi, będą mieli możliwość odbycia szkolenia z wynikami projektu.